Hypogeum-powrót do przeszłości na Malcie

Brama wejściowa do Tarxien Temples- budowli megalitycznych z okresu neolitu i epoki brązu, odkrytych w 1914 roku. Obiekty wzniesiono z obrobionych bloków skalnych i ozdobiono rytymi i malowanymi dekoracjami. Budowa najstarszej świątyni datowana jest na około 3 500 p.n.e.

Na Maltę przyleciałam piąty raz, tym razem z zamiarem pobycia tu jako expat przez pewien czas. Ze względu na miłe wspomnienia, mam do Malty szczególne uczucia. Nie znalazłam żadnego maltańskiego bloga, oprócz wspomnień wakacyjnych u paru osób i postanowiłam poświęcić tym  zniewalającym wysepkom kilka postów.  Pisałam już o Malcie kilka razy w grudniu 2011r.malta1,malta2,malta3. Najlepiej jest tam przylecieć w nocy, gdy na bezchmurnym niebie panuje księżyc rzucający szeroką poświatę na morze, wtedy wyspy migoczą portowymi światłami, a powietrze jest przesycone zapachem tajemnicy. Uwielbiam latać samolotami w różnych porach dnia, zajmuję się wtedy opisywaniem chmur i nieba, ale w nocy przestworza wyglądają, jak bajecznie rozświetlone klejnoty rzucone Bogu w świątecznym podarku. Maltańskie wyspy noszą w sobie dziedzictwo cywilizacji starszej niż egipska, to co należy do zwykłej starożytności nie zaskakuje nikogo, nie mówiąc o nowożytnych dziejach wypełnionych arabskim panowaniem, rycerzami maltańskimi i angielskimi garnizonami. Największymi skarbami wyspy są udostępniane dzisiaj i to dosyć niechętnie, tajemnicze budowle datowane na ok. 5000 lat przed naszą erą. Zdjęcia z internetu, bo w środku nie można nic zrobić.   Pozostałe neolityczne świątynie na Malcie, a jest ich kilka, są nieporównywalne z niczym innym w basenie Morza Śródziemnego. Wejście do Tarxien Temples. Świątynia Południowa - zdobiona motywem spirali. W kamiennym ołtarzu świątyni znaleziono ukryty nóż, co świadczy o składaniu ofiar. W świątyni zachował się fragment olbrzymiego posągu otyłej kobiety - charakterystyczny dla cywilizacji okresu neolity na Malcie Neolit - młodsza epoka kamienia, epoka kamienia gładzonego– ostatni okres epoki kamienia (poprzedzający epokę brązu.  W neolicie rozwijały się też nowe techniki obróbki kamienia, takie jak gładzenie powierzchni i wiercenie otworów. Neolit to czas od 4500 do 9000 lat p.n.e. Nie pamiętam, czy to się pisało odwrotnie? Tarxien Temples- Świątynia Centralna.   Wrócmy do Hypogeum, którego okoliczności odkrycia są dosyć tajemnicze. Gdy w 1899 Brytyjczycy rozbudowywali bazę marynarki wojennej natrafiono w czasie budowy domów dla stoczniowców na tajemnicze budowle. Odkrycie świątyni było trzymane w tajemnicy do 1902 roku (aż do zakończenia budowy domów) znaczenie tego wydarzenia było tak wielkie, że zmieniło ono podejście do prehistorii Europy. Do połowy XIX uważano, że świątynie były pozostałością po mitycznej rasie gigantów. Całkiem możliwe, że maltańskie świątynie (tak naprawdę nikt nie wie do czego służyły te budowle) są dziedzictwem pozostawionym przez Atlantów- istot, które ocalały po gigantycznej katastrofie jaką było zatonięcie Atlantydy i przeniosły się wraz ze swoją tajemnicą w różne zakątki świata. Wskazują na to niewytłumaczalne podobieństwa pomiędzy zabytkami kultury materialnej w Egipcie, Ameryce Południowej i w Azji południowo-wschodniej oraz technologia użyta do ich budowy.  Świadectwem pozostałym po tej zaginionej cywilizacji są nie tylko słowa Platona o kontynencie rozciągającym się za słupami Heraklesa, ale przede wszystkim niemal współczesne nam przekazy „śpiącego proroka Edgara Cayce” amerykańskiego jasnowidza, który opisywał w swoich przekazach historię i zagładę Atlantydy. Cywilizacja, która przed tysiącleciami wzniosła Hypogeum nie była podobna do żadnej innej w basenie Morza Śródziemnego i jest to kolejna zagadka nie dająca spokoju archeologom.  Cywilizacyjny przełom miał nastąpić 3600 wieku p.n.e kiedy to rolniczy lud zamieszkujący Maltę zamienił się nagle w zaawansowanych technologicznie budowniczych świątyń i miejsc pochówkowych. Hypogeum stało się grobowcem dla ok.7000 osób chowanych tam przez 1000 lat, ale pełniła również funkcję świątyni dla żyjących. Znalezione w podziemnych salach artefakty w postaci statuetek „grubych kobiet” i „śpiących pań” mogą świadczyć o ty, że świątynia pełniła również rolę obyczajową. Niezwykła cywilizacja, która wzniosła Hypogeum nagle przestała istnieć około 2500 wieku p.n.e. W równie tajemniczy sposób kończy się historia badacza Hypogeum Emmanuela Magri. Bowiem kiedy prace wykopaliskowe nabrały rozmachu, został nagle wezwany do Sfax w Tunezji, gdzie w niewyjaśnionych okolicznościach zginął w 1907 roku, a wraz nim jego zapiski stanowiące do dzisiaj najbardziej poszukiwaną część tajemnicy Hypogeum. Po wyjątkowo długo trwających „pracach konserwatorskich” ochranianych przez policję 24 h na dobę udostępniono Hypogeum do zwiedzania od sierpnia 2000.Wizyty trwają ok.30 minut, a bilety należy zamawiać na ponad miesiąc przed przybyciem na Maltę. Byłam tam 14 października. Istnieje duże prawdopodobieństwo, że najbardziej tajemnicze znaleziska z Hypogeum zostały już zabrane przez rządowe ekipy, ponieważ co nie pasuje do akademickiego obrazu archeologii i historii naszej cywilizacji, nie mówi się głośno i nie uznaje się tego. Malta jest jednym z najpiękniejszych zakątków świata, nie można tu przyjechać na bezmyślne wakacje, prawdziwe skarby można odkryć, gdy przygotujemy się na spotkanie z tajemnicą, a wtedy pobyt na Malcie będzie należał do jednych z najciekawszych  życiowych doświadczeń. Zainteresowanych odsyłam również do fascynujących informacji o Malcie w tym blogu.