Czy znacie Alice Munro ?

Alice Munro, odkąd dostała Nagrodę Bookera w 2009 roku, a potem Nagrodę Nobla w 2013, zaczęła być w Polsce tłumaczona. Wcześniej mało ją znaliśmy. Wtedy stała się moją ulubioną autorką. Przeczytałam wszystkie jej książki, a dużo z nich kupiłam na allegro czy w księgarniach. Przeznaczałam na prezenty dla córek i koleżanek. Uwielbiałam do nich wracać. W zeszłym roku napisałam post Ciotki. Letnia wizyta w 1972. Wspomnienie inspirowane opowiadaniem Alce Munro Pokrewieństwa. Ostatnio rzadko pojawiałam się na blogu. Miałam trochę problemów zdrowotnych i musiałam przyzwyczaić się i zaakceptować nową jakość życia. Nieuchronne procesy starzenia dały znać, a myślałam z naturalną sobie naiwną pewnością, że mnie to nie dotyczy. Teraz jestem aż w Islandii. Córka tu pracuje, wnuczka poszła do szkoły. Przyjechałam ich odwiedzić, żeby zasmakować w islandzkim lecie, które dla nas zaledwie może być porównane z wczesnym marcem, prócz polarnych dni, jeśli by pogodę rozpatrywać. Lubię Alice Munro miedzy innym dlatego, że była z rocznika mojej Mamy, która kiedyś chciała zostać nauczycielką, ale to w końcu ja wykonywałam ten zawód, jak również Mamy synowa, a teraz wnuczka. Jej wojenne reminiscencje i lata potem, chociaż bardzo odmienne od polskich wspomnień, jednakże przypominają mi opowieści mojej mamy. Nie bez przyczyny zabrałam do Islandii książkę Uciekinierka, żebym czytała ja, po raz kolejny, i moje córka, bo obie tak ciągle uciekamy przed czymś. Gdy dzisiaj zobaczyłam informację o śmierci pisarki, zatrzymałam się. Jakbym straciła bliską osobę. Kilka dni temu zmarł syn mojej bardzo bliskiej koleżanki, jeszcze z czasów studenckich. Pamiętam, gdzie był poczęty i znam całe jego życie, prawie jak swoich córek. Ciągle myślę o mojej przyjaciółce i o nieuchronności pewnych losów. Pomyślałam, żeby wreszcie pokazać się na blogu. Mam zamiar opisywać trochę Islandię i moje subiektywne spostrzeżenia. Pozdrawiam wszystkie moje blogowe koleżanki .