Moja mała "Interstellar" Mati w Islandii.

No to idziemy do szkoły. Post dla wnuczki na pamiątkę. W kwietniu, po świętach wielkanocnych Matylda pojawiła się w Islandii. Pierwszy raz leciała samolotem. Zamieszkała z mamą na farmie, a do szkoły trzeba jechać prawie 40 km. Tam mieszkamy. Na szczęcie na południu.

Ale pierwszy raz przyszła do szkoły- Grunnskoli prosto z lotniska w Reykjaviku, a właściwie Keflaviku. Powitała ją cała gromada dzieci klas 1-4, bo akurat odbywał się szkolny festiwal powitania lata. Była bardzo podekscytowana i otwarta na nowe znajomości. Do tej pory zmieniała adres zamieszkania kilka razy i przywykła do takich wyzwań, ale za granicę pierwszy raz. Dostała dużo drobnych upominków i karteczek z powitaniem od dzieci. Szkoła była poinformowana o jej przyjeździe, stolik i szafka w szatni były już podpisane. Dzieci oprowadzały ją po szkole i placu zabaw, każdy chciał ją trzymać za rekę. Szkoła liczy sobie 120 dzieci, klasy 1-10. W Islandii to jest kształcenie na poziomie szkoły podstawowej i średniej I stopnia., odbywające się w tej samej szkole. Naszły wspomnienia mojej pierwszej pracy w wiejskiej szkole, takiej małej i przyjaznej. W szkole Matyldzi w miejscowości Hella liczącej 900 mieszkańców jest około 20 dzieci z Polski. Są dwie polskie nauczycielki, ponadto dwie inne panie dużo rozumieją i mówią w naszym języku. Kiedy przychodzę po Matyldę, witają mnie po polsku. Ponadto jest aż 12 innych narodowości.

Dzieci też porozumiewają się po angielsku. Uczniowie są przyjmowani zgodnie z wiekiem. Matyldzia znalazła się w 2.bekkur, bo nauka w islandzkich szkołach zaczyna się od 6.roku życia. W jej klasie jest 15 dzieci, ale nie ma nikogo z Polski. Dostała tablet do porozumiewania się, używając gogle translator oraz przygotowany przez nauczycieli specjalny ilustrowany słownik polsko- islandzki. Do pomocy nauczyciel wspomagający, przygotowany do pracy z dziećmi imigranckimi. Od razu dobrze się poczuła, bo odbierała taką swojską, przyjacielską i bardzo życzliwą atmosferę.

Spodobało jej się, że dzieci chodzą boso, a mnie, że ubierają się skromnie i na sportowo). Podłogi są podgrzewane. Jest jedna przerwa półgodzinna i wtedy szaleją na dworze bez względu na pogodę. W budynku zostawia się co tydzień ubranie zmienne na deszcz czy śnieg. Szkoła jest kolorowa i wesoła, nastawiona na dzieci i ich szczęśliwe dzieciństwo, ma przyjemne kąciki wypoczynkowe i sekretne miejsca. Babcia też skorzystała).

Gdy rodzice przychodzą do szkoły, też zdejmują buty. Na zdjęciach poniżej klasowe party z rodzicami. Bo rok szkolny kończą już w piątek, czyli 31 maja.

Druga część party odbyła się na basenie, bo to najprzyjemniejsze towarzyskie miejsce. Ludzie zachowują się bardzo naturalnie, są autentyczni, bo przecież przed chwilą wszyscy widzieliśmy się na golasa) . Wszyscy są na ty, chociaż ja nie mogę zapamiętać ich trudnych imion,np Sigridur,Ragnheidur, Vidja Karin. Wszyscy mówią dobrze po angielsku. Basen jest koło szkoły, w tym roczniku mają 2 godziny na tydzień. Na wejściu zrzucają buty, potem odzież , nie chodzą w klapkach, następnie dokładne mycie i skok do wody. Uczą się i bawią. Na każdym basenie, już o tym pisałam wcześniej jest zjeżdżalnia i hot i cold poty. Po basenie też się myją i z mokrymi włosami idą do szkoły, hahaha. Jest ciepło, to szybko włosy schną. Obiady i książki są darmowe, świetlica do 17. 00 , w symbolicznych kwotach. Nie ma jednolitych ocen nauczania czy charakterystycznego u nas wyróżniania czy negatywnych uwag wobec dzieci w klasie. W rozmowie z nauczycielem uzyskuje się informacje z tłumaczem. Matylda znakomicie radzi sobie w matematyce, jest bardzo pilna na islandzkim i po 1.5 miesiącu w szkole osiągnęła wysoki poziom rozumienia wszystkich poleceń, nazw rzeczy wokół siebie i zwrotów grzecznościowych. Pięknie czyta.

I jak to w rodzinach imigranckich, dzieci tłumaczą rodzicom. Ja z trudem powtarzam te różne wyrazy. Tak friir- dziękuję bardzo , gołda helki – miłego weekendu, bless – do widzenia, god dajen- dzień dobry- to się nauczyłam, pisownia polska. Świetnie radzi sobie z koleżankami , zapraszają ją do domów i na urodziny. Raz na tydzień ma też język polski w grupie z innymi dziećmi. Wszyscy przechodzą do kolejnej klasy. Uczą się ekologii w praktyce.

Dziecko lubi szkołę. Mnie tez bardzo się podoba, taka swojska, skromna i autentyczna.

Szkoda, że szkoła już się kończy. Będzie chodzić teraz na świetlicę. Poczujmy się nieulękłymi Islandczykami.

Trochę oficjalnych informacji. System edukacji na Islandii podzielony jest na 4 etapy: • Leikskóli - przedszkole dla dzieci poniżej 6 lat, • Grunnskóli - szkoła obowiązkowa (podstawowa + gimnazjum) dla dzieci w wieku od 6-16 lat, • Framhaldsskóli - szkoła średnia dla młodzieży od 16-20 lat, • Háskóli - szkoła wyższa dla osób w wieku powyżej 20 lat. Główną zasadą systemu edukacji w Islandii jest równe prawo do edukacji niezależnie od płci, bogactwa, miejsca zamieszkania, pochodzenia, religii, ewentualnego inwalidztwa. Wszyscy mają zagwarantowana bezpłatną naukę również w szkole średniej i wyższej. Tradycyjnie szkoły są tworzone przez sektor publiczny. Przedszkole pomaga dzieciom w lepszym i szybszym rozwoju, a także przygotowuje dzieci do nauki i prawidłowego funkcjonowania w szkole. Przedszkolaki uczą się przez zabawę. W szkole obowiązkowej uczniowie przygotowują się do życia i pracy w cały czas rozwijającym się demokratycznym społeczeństwie. Program nauczania opiera się na tolerancji, wartościach chrześcijańskich i przesłankach demokratycznych. Szkoła islandzka stosuje pedagogikę holistyczną, w odróżnieniu od rutyny i schematyzmu, mocny nacisk kładzie na atmosferę psychiczną oraz wzajemne stosunki nauczycieli i uczniów oparte na partnerstwie i twórczej współpracy.