Czy świętujecie walentynki?

 Na początku lat 90. wydawnictwo Harlequin rozpowszechniło walentynki w Polsce, a ja zaczęłam upowszechniać to święto w moim mieście na lekcjach języka angielskiego. Nawet z obecnością przedstawicieli Ambasady Wielkiej Brytanii i wysyłaniem pocztówek do prezydenta naszego miasta. Ale była zabawa. O tym niedługo opowiem z okazji rocznicy istnienia mojej szkoły językowej. Na początku było trudno, podobnie jak z Halloween, że to nie nasza tradycja, my mamy święto kobiet czy  Dzień Zaduszny, ale potem powoli się rozkręciło. 

Pamiętam w dzieciństwie miałam koleżankę, której ojciec pracował w USA i wysyłał życzenia swojej żonie o imieniu Walentyna. Wtedy to kojarzyło się z Walentyną Tiereszkową😀 I to były tzw.walentynki, a ja sobie myślałam, ale fajnie w tej Ameryce, na każde imieniny mają pocztówki.

Ale ponad 30 lat minęło i walentynki są  obecnie wesołym romantyczno- przyjacielskim świętem. Jest zwykle dużo koncertów,  warsztatów, kolacji z dedykacja,  promocji zakupowych, spotkań towarzyskich i rodzinnych. Jak wiadomo, traktuję ten blog jak pamiętnik, to  z przyjemnością opiszę sobie ten weekend  na pamiątkę💓💗

Zaczął się już w czwartek koncertem w klubie muzycznym Kameleon. Występował  Amerykanin, włoskiego pochodzenia Joe Caliva, profesor muzyki  na uniwersytecie w Filadelfii,  który śpiewał neapolitańskie pieśni. Najsłynniejsze to O sole mio i Torna Sorriento.

Historia jego obecności w moim mieście też ma miłosny charakter. Mianowicie ucząc języka angielskiego on-line poznał dziewczynę z mojego miasta, przez rok  się uczyli, aż zakochali się w sobie 💕A obecnie planują ślub. Spotkali się po raz pierwszy w Rzymie, gdzie Joe pojechał po raz pierwszy, znaczy w ogóle do Włoch. Tam poczuł zew  krwi czyli swoich korzeni i dopiero wtedy zaczął się interesować muzyką z Neapolu. Trzeba przyznać, że jako profesor muzyki  szybko osiągnął profesjonalizm.

Piątek  spędziłam w naszej szkółce szykując, a właściwie kończąc przygotowanie bookcrossing. O tej popularnej akcji myślałam już od paru miesięcy. Wreszcie się zawzięłam i zrobiłam. Przenoszenie książek jest bardzo  pracochłonne.

Ciekawa jestem czy nasi klienci będą chętni brać te książki i przekazywać je dalej. Książki są poukładane przy samym wejściu.

Dawnych pocztówek od adoratorów mam z córką pod dostatkiem, żeby ich eksponować💓

Popołudnie i wieczór spędziłam z wnuczką na basenie, a potem w naszej galerii na kolacji i zakupach.

Ubrałyśmy się nawet podobnie, w czerwone topy i kamizelki dżinsowe.

Nasza galeria się doskonale przygotowała, dużo promocji na wszystkich stoiskach, ale ludzi nie było  dużo, a młodzi chłopcy siedzieli sami przy stolikach i patrzyli w telefony😁 Dziewczyny chętnie przymierzały ciuszki w popularnych sklepach, my też. Zary u  nas nie ma, ale lubimy się włóczyć po  H&M, TopShop, zaglądamy do Bershki, Sinsay, Tatum. Accessorizes zawsze przypomina mi nasze dawne pobyty w UK. Szkoda, że nie ma Monsoon, Desigual nie wspomnę.

W sobotę spotkałam się z ukochanymi licealnymi koleżankami. Rozmawiałyśmy przez wiele godzin. Raz jedną, raz z druga. Ileż pięknych podróżniczych wspomnień i refleksji  przewinęło się w naszych miłych rozmowach i tyle jeszcze planów przed sobą.

Aż nie do wiary, że ten czas tak leci. 

Nawet jesteśmy do siebie podobne💓

 W niedzielę odpoczywałam do południa, ooo było po czym😁 A potem, już na 16.00 musiałam się zerwać do naszego Regionalnego Muzeum nazywanego  Pałacem Wielopolskich, na pamiątkę dawnych przedwojennych właścicieli. Trochę za wcześnie, bo nie zdążyłam kawy wypić. Czekałam mnie kolejna atrakcja - Koncert muzyki francuskiej- repertuar Ch. Aznavoura i E.Piaf.  Liczyłam na wycieczkę Sur le ciel de Paris😎 A tu porażka, bo artyści śpiewali tylko po polsku. Teksty w tłumaczeniu Młynarskiego, doskonałe, ale spodziewałam się jednak języka Moliera, jak wielu innych widzów.  Na sali pojawiły się  prawie wszystkie nauczycielki języka francuskiego i ich koleżanki. Mój Kim skwitował: Looks like  good time at the retirement home😁 Bo rzeczywiście głównie starsze pokolenie zajęło twarde muzealne krzesełka. Poziom rozrywkowy królował w konferansjerce i wykonaniu. Muzycy mi się bardzo podobali, zwłaszcza  młody kontrabasista.  Udzielał się nastrój lat 60. dzięki niemu. Plik  z muzyką mi się nie chce zapisać i nie mogę pokazać wirtuozerii wykonania  niektórych kultowych pieśni. Ludziom się podobało.https://www.facebook.com/share/p/18mNUswKTn/

 Występ się skończył, a tu godzina jeszcze młoda. Rozrywkę niektórzy  kontynuowali w  Browarze👍, nomen omen, na koncercie piosenek o miłości w wykonaniu naszych lokalnych gwiazd, zespołu  Pandorki.  Browar to nasze Centrum Kultury😁 A ja na rozmowach z koleżanką.

Tymczasem u mojego Gospodarza na Dolnym Śląsku zrobiła się zima. A on na walentynki zrobił sobie blueberry muffins. Pocztówkę  spersonalizowaną  dostałam, Freddy the cat też się podpisał😁

Dzielą nas mile, ale pod tym samym niebem.

A u Matyldy w Islandii odwilż, biegła w Reykjaviku w biegu zorzy polarnej  North Lights Run.  Brawo Matyldur💗💗💗

Kobiety to umieją się zabawić, bo wszędzie ich pełno, na koncertach, wystawach, wycieczkach, fitness klubach i gdzie tam jeszcze. Nasze towarzystwo jest dla siebie zbawienne, pełne wsparcia i dobrego słowa. Uczymy się od siebie i dodajemy otuchy w różnych chwilach.

Wesołe grono w Kameleonie. Pati w pieśniach neapolitańskich słyszała hiszpański, a ja oksytański.

                               A Wy jak spędziliście walentynkowy weekend? 💓💓💓

Galeria wg Dalego👍.