Harpa- bogactwem Islandii.

Ten fascynujący budynek widziałam już w maju, podczas pierwszej przejażdżki po Reykjaviku. Harpa, duma Islandii czyli Harfa jak się domyślamy, też piękne damskie imię, to wspaniałe sale koncertowo-teatralne i centrum konferencyjne.

Oczy otwierałam ze zdumienia widząc po raz pierwszy Reykjavik- stolicę,  najbardziej na świecie wysuniętą  na  północ. Finis terra. Nie, żeby się zachwycić, ale zadziwić się, że tu jestem. A potem pojawiło się oczarowanie, bo nie można być obojętnym wobec tego odległego kraju i dzielnego narodu.

 O czym tu dumać  na islandzkim bruku😀żeby

 się ciepło ubrać.

Islandię kochają też https://www.wapniakiwdrodze.pl/onas/. Zachęcam bardzo do lektury, ja już korzystam z podpowiedzi.  Ale żadne z nich wapniaki, tylko czerwony jak cegła, on i ona😃

Poniżej statek marzeń lub The sun voyager na nadbrzeżu,  zwany też Odą do słońca. Odzwierciedla piękne morskie tradycje nordyckie. O wolności, rozmachu marzeń i odwadze. Postawiony tutaj w 200-lecie miasta w 1990 roku. Nie marzyłam wprawdzie o Islandii, ale nie jestem odosobniona w zachwycie nad nią.

W Islandii  oszołamia i fascynuje natura, której nie ma nigdzie na świecie. Rozsławiona w ostatnich latach przez teledyski i filmy, szczególnie Netflix, ściąga zewsząd turystów. Tutaj jest  teraz kosmos. Sigma 👍👌👏

Ja zawsze szukam śladów kultury materialnej, tej starszej i najnowocześniejszej.  A Harpa zdumiewa i olśniewa jak islandzki krajobraz. Jest fenomenalna.

Kiedyś Reykjavik to było bardzo prowincjonalne miasto, bez  radosnych barów i restauracji, monotonne, z niską łagodną architekturą,   blaszanymi domami ze  zdartą farbą i wąskimi ulicami. Prawie z powszechną prohibicją.

 Minęły lata 70-te i do końca XX wieku Islandia dogoniła najbogatsze kraje zachodnie. Aktywność wulkaniczna, która dawniej stanowiła śmiertelne zagrożenie, została zaprzęgnięta do produkcji energii elektrycznej i ogrzewania domów. Mają najtańszą w świecie energię. Rozwinęło się hutnictwo aluminium i serwerowanie.  Jednym z największych zasobów Islandii są wykształceni ludzie, którzy długie zimowe wieczory spędzali na nauce. Są sumienni i dobrze zorganizowani. Umieją walczyć o swoje prawa, bo tak nauczeni byli od setek lat.  Odrzucili  eurolandowe prawa po krachu bankowym w 2008 roku .  Posadzili premiera do więzienia. Odebrali  przywileje bankom komercyjnym.  Nie chcą się dzielić łowiskami, o które tak walczyli w latach 70. Są lewicowymi kapitalistami,  jakkolwiek to brzmi. To nieustępliwi wikingowie. Z dobrodziejstw europejskiej integracji  korzystają mądrze i wybiórczo. 

Z prowincjonalnego Reykjaviku  Islandczycy uczynilii stolicę świata, kultowe miejsce, gdzie przyjeżdża się na imprezy z Nowego Yorku, Barcelony i Berlina.  Jego kosmopolityczny urok widać też zimą, gdzie podczas krótkich dni, ale długich wieczorów w niezliczonych klubach i barach słychać wokół prawdziwą Wieżę Babel. My np. w naszym firmowym pensjonacie mieszkamy teraz ze studentką- praktykantką z Budapesztu, ale rodem pochodzącą z RPA z grupy ludności nazywanej  the coloured. A rozmowa otwiera się jak wielka księga historii. Ale o tym innym razem.

Kierujemy się w stronę Oceanu Atlantyckiego do zrewitalizowanego portu. Z XIX-wiecznej zabudowy, przechodzimy obok świątecznego kota Jolakottur, do nowoczesności. Kot jest ważnym elementem świąt, kto nie zrobi świątecznych porządków, to go zeżre.

Matylda jest przerażona. "Jasełka" islandzkie są inne, to sagi, a Matylda jest wikingiem!

Harpa- to trójwymiarowa szklana fasada, która stoi na krawędzi lądu i oceanu, a przed wejściem znajduje się spory plac z jeziorkami, izolujący budynek od szumu wielopasmowej ulicy.

Wiolonczelista, pomnik przeniesiony sprzed budynku dawnej opery.

Na wyspie najważniejsze jest   światło, którego albo brakuje, albo jest go w nadmiarze. Islandczycy kochają światło i usiłują je zatrzymać na różne sposoby. Także uwięziono je w szklanej kubistycznej fasadzie  artysty  Olafura Eliassona, przez które przenika   światło dzienne, tworząc wewnątrz grę świateł i cieni niczym w kalejdoskopie.

może by tak prezenty pozabierać😀

Ściany Harpy powstały z islandzkiego betonu barwionego wulkanicznym popiołem, podłogi na parterze z kamienia z Blafjoll (Gór Błękitnych), drewno do jednej z sal koncertowych obrabiano w Husaviku na północy Islandii. Harpa należy do listy 10 najlepszych sal koncertowych na świecie. Jest Budynkiem Roku 2013. Sprawdzę opery dla Beatki, naszej rodzimej koneserki sztuki operowej.

Harpa nie przytłacza otoczenia. Rozpływa się w wodzie. Odbija swiatło, niebo i masyw Esji po drugiej stronie fiordu. Jedni w kostkach Elafura Eliassona, islandzko-duńskiego artysty wodzą kryształy lodu, inni bazaltowe kolumny, a nawet plaster miodu. Zimową porą ledowe światełka tańczą na fasadzie i przyciągają uwagę każdego przechodnia.

 Jakby Rękawiczka Schillera. Zawsze tak mi się kojarzy.

 

Inwestycja nie została przeinwestowana, chociaż plany były wszechpotężne. Jest dumą narodu, symbolem mężnego państwa i nadzwyczajną przenośnią  geologicznej budowy wyspy i jego cech klimatycznych. Gra często w filmach😃

Z okazji  10. rocznicy powstania budynku postawiono niesamowity instrument wiatru. To najbardziej zaintrygowało Matyldę. Porwała nasz aparat  i robiła swoje piękne zdjęcia. Nadsłuchiwała dźwięków wiatru.

A w   środku najniezwyklejszy muzyczny plac zabaw, granie w orkiestrze, rozpoznawanie głosów, występy. To prawdziwa majestatyczna świątynia sztuki.

Moją uwagę zwróciły przedstawienia teatralne i już kupiłam bilety na sztukę  How to become an Icelandic in 60 mins. More later.