Lalka w Rzeszowie czy w Gdyni?

      Do islandzkich wspomnień za niedługo wrócę, ale najpierw   z przyjemnością piszę o sylwestrze, bo taki  wspaniały  mi się trafił.  A przy okazji wrócę refleksją do mijających lat.

Prawie cały ubiegły rok spędziłam z wnuczką, córka pracuje okresowo  aż w  Islandii. Przyjeżdżała do kraju co dwa miesiące, aż ją w końcu zabrała do siebie. Ja też   podróżowałam wte i wewte😁 do męża, do wnuczki, do  SPA podczas chwilowych przerw w opiece nad wnuczką i do siebie. Myliły mi się kuchnie, łazienki,  pralki, zmywarki, strony  łóżek,  różne  piloty, samochody i nie wiem  co jeszcze.  Bo również  odwiedzałam rodzinę i koleżanki nocując to tu, to tam. Taki kolaż miejsc to chyba dobre ćwiczenie dla mojego starzejącego się mózgu😀

Podsumowując,  moje marzenia  z młodości o podróżowaniu, peregrynacji, co brzmi  dokładniej, spełniają mi się znakomicie.  Słowo peregrynacja poznałam w liceum i chyba w związku z romantykami i ich podróżami na wschód, a może z epok  wcześniejszych, gdy występowały akademickie peregrynacje.  Dla mnie podróż była zawsze peregrynacją, prawie pielgrzymką, grand tour i wojażem, mówiąc  z francuska „włajaż” 😎.  Wojażowałam i koniecznie pisałam relacje z podróży. A po niektórych podróżach organizowałam odczyty. Ale  to dawniej, gdy zagraniczne i egzotyczne wojażowanie  było rzadkością. Drugie moje  marzenie z młodości to  znajomość  języków obcych, powtarzałam to jak mantrę. Nauczyłam się ich komunikacyjnie kilku i peregrynacje prawdziwsze się stały, bo miejscowym zawsze umiałam powiedzieć coś miłego w ich języku i nawiązać kontakt. Po arabsku znałam tylko ich wyznanie wiary,  z niedowierzaniem na mnie patrzyli. Czy na pewno Allah się nazywam pytali, bo  specjalnie  przedstawiałam się jako Ala😀. Komunikacja z lokalsami była dla mnie ważniejsza niż muzea.

 A teraz prosto z Keflaviku wylądowałam w Rzeszowie, moim dawnym uczelnianym mieście. Córka zmieniła plany i zamiast spektaklu w reykjavikowskiej Harpie, było przedstawienie w Teatrze im. Wandy Siemaszkowej

.  Ale jakie i w jakim towarzystwie!  Musical  Lalka w oparciu o powieść  Bolesława Prusa. Po 14 latach od premiery w Teatrze Muzycznym w Gdyni, rzeszowski teatr podjął się wyzwania. Bardzo byłam podekscytowana przed  przedstawieniem. Zastanawiałam się jakie wątki pokażą,  jak zainscenizują bohaterów, czy zachowają epokę w  scenografii.  Szczególnie, prócz głównych bohaterów ciekawam była Rzeckiego, Starskiego  i pani Wąsowskiej.  Geist i jego wątek zawsze  mnie  nudził, czy inne te ekonomiczne sprawy  subiektów, Żydów i  Księcia, czy nawet Magdalenki. Nic nie czytałam wcześniej na  temat  tego musicalu.

Na plakacie  prawie roznegliżowana Izabela

                                                 i jej schorowany ojciec, hrabia Łącki w piżamie oraz Hrabina. 

 Towarzystwo dwóch dam też było znamienite, bo spotkały się dwie  studenckie przyjaciółki,  z których   jedna  bardzo  się aktorsko udzielała w studenckim teatrze  pod kierunkiem młodego  Zbigniewa Rybki, po latach  wieloletniego dyrektora rzeszowskiego  teatru aż do 2007 roku.  Dzięki takim znajomościom miałyśmy podówczas nieograniczony  dostęp do  teatralnych kostiumów,  a korzystałyśmy z tego chętnie i brylowałyśmy na imprezach.

Lata 80-te.

Koleżanki na imprezie. Ta po lewej była kamerdynerem,

                                        zapowiadała wejście do pokoju w akademiku.😃
Każda z nas chodziła na wszystkie premiery studenckie i z przyjemnością patrzyłyśmy teraz na dawne teatralne zdjęcia przypomniane z okazji 80-lecia teatru.

Nawet fryzury zachowałyśmy podobne😁

 Lalka jako musical miała się tak do filmowych wersji,  jak dwie  ekranizacje Wielkiego Gatsby do siebie.  Obydwie znakomite, ale zupełnie inne. Nie mogło być inaczej.  Jakaś magia dzieje się na scenie, cyrk, klauni i marionetki.  Groteska.

  Celebrycka  próżność Izabeli Łęckiej i jej skandalizujący, wyzywający kostium znakomicie pokazuje, że panna jest na sprzedaż.  A gdy śpiewająco się zastanawia, czy  Marszałek, czy kupiec, a potem beztrosko oddaje się fircykowi Starskiemu, to wszystko jest jasne.   Aż wulgarne.

Scenografia i kostiumy nadzwyczajne. Jesteśmy w teatrze życia, gdzie wszystko jest na sprzedaż,  a światem rządzą seks i pieniądze, jak w Kabarecie. Kilka filmów się przypominało.  Lalka to  odwieczne pytania, o miłość, zdradę, sumienie, życiowy sukces i jego cenę.  Ile upokorzeń jesteśmy w stanie wybaczyć, aby osiągnąć cel?  Czym jest dobro?  I czynienie dobra.  Lalka to o ulubiony temat na maturę.  Nawet ja miałam charakterystykę społeczeństwa na ustnej maturze.  Wszyscy znamy.  Wszystkie postaci są bardzo wyraziste i tutaj również reżyser się świetnie bawi, np. rolą nauczycielki języka  angielskiego, czy  wszystkowiedzącej pani Meliton,  lub zubożałego  schorowanego arystokraty Łęckiego, obydwojga państwa  Krzeszowskich, groteskowego  klauna Starskiego oraz innych.  Prosty zabieg czyli służalcze ośmieszające stroje i przesadna choreografia służyły wyolbrzymianiu  cech bohaterów.

 Dostojny Rzecki, a tutaj jakby  Prestidigidator  pokręcał kołem karuzeli i w ten sposób zmieniał sceny.  W Weselu Hanuszkiewicza  też tak kiedyś było. Mam program z 1975 roku👍  To ulubiony teatralny wymiar przestrzeni. Mnie najbardziej podobała się pani Wąsowska, erotyczna i zabawna, ale w śpiewie poranionej kobiecości była doskonała. Wokulski też był uroczy, szczególnie, gdy miał rozbudowaną rolę po angielsku. Farewell Miss Iza, farewell.  Końcówka  z dróżnikiem Wysockim  bardzo emocjonująca i przejmująca. Standing ovation.

Spędziłyśmy cudowny wieczór z przyjaciółką, świetnie się bawiłyśmy.  Ja jak zwykle śmiałam się, gdy inni milczeli.  Witanie Nowego Roku w teatrze to bardzo dobry pomysł, taki uroczysty i czas na  przemyślenia. Libretto, czy dialogi z powieści  nade wszystko sprzyjały refleksjom. 

Lat przybywa, in vino veritas, in aqua sanitas💓

 Lalka to nasza ulubiona lektura. Z tym, że dla jednej to był podręcznik ekonomii, a dla drugiej miłości. Tak ongiś żartowałyśmy.

W tle sztuki, które wówczas podziwiałam, Pan Tadeusz i Tango.

Potem poszłyśmy na Rynek,  znanymi nam ulicami, 3 Maja, Farną czyli Kościuszki , spojrzałyśmy na Grunwaldzką, gdzie budynki naszej uczelni, i na Rynek, a  tam szaleństwa sylwestrowej nocy działy się dalej.

Na rzeszowskim Rynku.

Z  Tadeuszem Nalepą przez 3 Maja, kiedyś Pańska.

Polecam wszystkim  musical Lalka w Teatrze im. Wandy Siemaszkowej w Rzeszowie.  Jest nadzwyczajny. Potraktujmy  te  luźne refleksje jako zachęcającą recenzję👍 Musical, a o muzyce ani słowaJ Skupiałam się na słowie. Współczesna muzyka była tu  pewnym dysonansem dla mnie.  Guciamal https://guciamal.blogspot.com/2012/07/lalka-bolesawa-prusa-i-lalka-w-wersji.html wie wszystko o tym musicalu w  Teatrze Muzycznym w Gdyni.

        Życzę wszystkim szczęśliwego Nowego Roku 2025, niech życie trwa nam dalej w radości, zdrowiu i spełnieniu.

Pozdrawiamy z koleżanką💓